Het Watersnoodmuseum is gevestigd in vier caissons die gebruikt zijn voor het sluiten van het laatste gat in de dijk. Het museum schetst een beeld van de overstroming van 1 februari 1953 en wat er daarna afspeelde. Meer dan 1800 mensen zijn hierbij verdronken. De betonnen boten zijn zestig meter lang, twintig meter breed en twintig meter hoog. In de eerste caisson wordt het verhaal van de ramp verteld. In Caisson 2 is er aandacht voor de mensen die omkwamen. Caisson 3 geeft een beeld van de wederopbouw en in caisson 4 komt de toekomst van het leven met water aan bod.
